سلام عليكم

در روايتي داريم: النوم اخ الموت.

داشتيم وسائل خونه رو جمع و جور مي كرديم تا تو عالم مستأجري خونه رو عوض كنيم. اما عجب خونه بيستي داشتيم. حيف شد. اصلاً دوست نداشتيم از اونجا بلند شيم و اصلاً تصور نمي كردم خونه به خوبي اون خونه كه داشتيم ديگه تو اين شهر گيرمون بياد. يه دفه نگاه كردم ديدم فقط من خودم تو اين حس نيستم. خانواده هم از اين جابجائي پكره. پرسيدم چيه؟ ناراحتي دارن از اين خونه بلندمون مي كنن؟ گفت: آره. واقعاً حيف شد. گفتم: اين كه چيزي نيست. يه روزي نمي خوايم از اين دنيا بريم اما مي برنمون.

خوبه كه تو همين دنيا از اتفاقاتي كه برامون ميفته درس بگيريم. وقتي روايت مي فرمايد: خواب برادر مرگ هست بايد هر شب موقع خواب ما رو به ياد مرگ بندازه تا يه مقدار به خودمون بيايم. ديديد دانش آموزاني رو كه 1 سال تحصيلي تنبلي مي كنن؛ بعد شب امتحان مي خوان بشينن درس بخونن اما بالأخره خواب غلبه مي كنه و دوام نميارن؟ پس سعي كنيم جمع آوري توشه رو براي ديقه 90 نذاريم و لحظه به لحظه به ياد موقعي باشيم كه روح از بدنمون جدا ميشه و به خواب برزخي فرو مي ريم.

--------------------------------------

سؤالاتي چند در باره شب اول قبر

http://www.aghidati.blogfa.com/cat-2.aspx