عجب ایامی است این روزها!
از طرفی سالگرد وفات بانویی بزرگ که مردانی بزرگ را در دامن خویش پروراند، بانویی که وقتی پدرش به او می‌گوید که عقیل به خواستگاری‌ات آمده و از او می‌پرسد که آیا حاضری همسر علی(ع) شوی و به بیت او بروی و اومی‌گوید که رفتن به آن منزل افتخار من است اما نه بعنوان همسری بلکه بعنوان کنیزی میروم. بانویی که قنداقه فرزند خود را به دور سر فرزندان علی(ع) و فاطمه(س) می‌چرخاند و می‌گفت این پسر فدایی شما باد که اینها همه نشان از معرفت او دارد. بانویی که بعد از شهادت امیر مؤمنان(ع) تا آخر عمر خود را خادمه اهل بیت(ع) می‌داند و همواره به فکر فرزندان علی(ع) است تا جائیکه وقتی خبر شهادت پسرانش را یک به یک به او میدهند فقط می‌پرسد امامم حسین(ع) در چه حالست؟ و وقتی خبر شهادت حسین بن علی(ع) را می‌شنود عزادار گشته و به نوحه سرایی می‌پردازد. بانویی که بعد از واقعه کربلا از زینب و دیگر بانوان بنی هاشمی برای عباسش حلالیت می‌طلبد و می‌گوید که شنیده‌ام پسرم رفته بود برای شما آب بیاورد ولی نتوانست حلالش کنید که اینها همه نشان از وفاداری این بانوی بزرگوار است.
سلام  و درود بر تو ای فاطمه بنی کلابه ، ای ام البنین ، ای زوجه امیرالمؤمنین
از طرفی دیگر سالروز شهادت روحانی مبارزی که از اوایل انقلاب یار و یاور امام راحل(ره) بوده و آن زمان که سربازان  با سلاح نظامی خود به امام(ره) خدمت می‌کردند و مردم با فعالیتهای اجتماعی خود در رکاب امام(ره) بودند ، او با سلاح علمش به مناظره و مبارزه با صاحبان تفکرات منحرفه شتافت تا جلوی گمراهی و ضلالت مردم را گرفته باشد که اینها علائمی از علم ومعرفت وی نسبت به اسلام بود، مردی که مدادش افضل از خون شهدا بود و با کلامش مردمی را از گمراهی نجات داده و به سوی وادی ایمان سوق می‌داد تا در نهایت به جایگاه قرب الی الله بالاخص با درجه شهادت برسند و خود نیز با مقاومت تا آخرین لحظات عمر و با اهدای خون خود به انقلاب اسلامی وفاداری اش را به نمایش گذارد.
سلام و درود بر تو ای سید شهید ، ای روحانی معظم ، ای یاور امام ، ای بهشتی مظلوم
از طرفی نیز سالروز سوء قصد به جان روحانی با عظمتی که از ابتدای نوجوانی قدم در راه کسب علم دین و معرفت الهی گذارد تا جاییکه هم اکنون به درجه رفیع مرجعیت رسیده و مقام عظمای ولایت فقیه را دارنده است. مردی که از اوائل مبارزات امام او را همراهی نموده و با سخنرانی و تبعید و زندان و حضور در عرضه جنگ در کنار رزمندگان و حضور در سنگر سیاسی با عنوان ریاست جمهوری و با رهبری تیزهوشانه یکایک اقشار جامعه وفاداری خود را به انقلاب ثابت نموده است.
سلام و درود بر تو ای فرزند زهرا ، ای رهبر حکومت اسلامی ، ای جانباز انقلاب اسلامی

حال باید با خود اندیشید
ما در قبال اسلام چه کرده‌ایم؟
ما چقدر در راه کسب معرفت گام برداشته‌ایم؟
تا چه حد به اسلام و انقلاب اسلامی وفادار خواهیم ماند؟

ولی چه کنیم که فکرمان به هر سو پر میکشد اما امان از یک عبرت گیری
کما اینکه مولای متقیان، امیر بیان، حضرت علی بن ابیطالب علیه آلاف التحیة و الثناء فرموده‌اند:

«ما أکثر العبر و أقل الاعتبار»
«چه بسیار است عبرتها و چه کم هستند عبرت گیرندگان»

تا چه وقت اینچنین خواهیم بود؟

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]