بسم الله

سلام دوستان
14 خرداد امسال هم گذشت، پرشور تر از هرسال، پر احساس تر از هر سال
روزی که مردم دسته دسته و گروه گروه به سوی یه مقصد حرکت میکنن
عده ای سواره، عده ای پیاده ، عده ای سینه زنان، عده ای رجز خوانان

هر کی با هر حالی داشت به سمت اون مقصد میرفت، کجاست این مقصد؟
انگار که امسال همه تصمیم گرفتن حاجی بشن؟ ولی فصل حج که نرسیده!
پس کجاست این مقصد که همه دارن با شور و هیاهو میرن؟ نکنه گفتن کربلا دیگه گذرنامه و روادید نمیخواد؟
نه ، این مقصد مکه و کربلا نبود، جنگی هم شروع نشده بود.
این جمعیت همه با شور و شعف داشتن به سمت مزار کسی میرفتن که عاشق خدا بود،‌ کسی که به معنای واقع رفیق خدا بود، کسی که تونسته بود خودشو و خدای خودشو بشناسه، کسی که تونسته بود برای امام زمانش سربازی کنه، کسی که تو قلب مردم جا داشت، کسی که تو قلب اوناییکه ندیده بودنش هم جا داره. به این همه عشق غبطه خوردم. چطور یه آدم میتونه این همه عاشق داشته باشه؟ اونم آدمی که نه یوسف کنعانه نه یوسف زهرا.
یادمه روزی که تو آزمون ورودی حوزه علمیه قبول شدم سخنران هیئتمون بهم تبریک گفت و گفت حالا که داری میری روحانی بشی آخوند معمولی نشو سعی کن امام خمینی بشی.
حالا میبینم هرچی بیشتر میگردم ببینم امام خمینی کی بوده انگار که دارم از یه دریا قاشق قاشق آب برمی دارم.
به نظر شما یه جوون نسل سومی چطوری میتونه امام خمینی بشه؟ یا برا امام خمینی شدن چه کارهایی باید کرد؟

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]