بسم الله النور
کلام اول ؛ سلام !
بازم به خاطر هزارو یک دلیل مستقیم میرم سر اصل مطلب :
امروز روز مباهله ست . نمیخوام علت اینکه چرا این روز رو تاریخی کردن براتون بگم چون همتون میدونید ( اونایی که نمی دونن برن از کتابهای تاریخی بخونن !)
همین قدر که؛ افرادی که پیامبر صلی الله علیه و اله برای مباهله با خودشون اورده اند همونایی هستن که ایه تطهیر ( انما یرید الله ...) در موردشون اومده ( تفسیرشو اگه خواستین برید از توی کتابهای تفسیر نگاه کنید !!)
ولی یه مناسبت دیگه هم داره این روز ؛ اونم اینکه مولامون علی
علیه السلام توی نماز به یه سائل کمک کردن و انگشترشونو به او دادند.یا الله
ما به عنوان یه شیعه چه استفاده ای از این عمل مولامون میکنیم؟
- اینکه مباهات کنیم به چنین امامی ؟!
-اینکه بفهمیم به فقرا باید کمک کرد؟
-اینکه توی هر حالتی باید به فقرا کمک کرد؟
-اینکه از با ارزش ترین چیزها برای فقرا خرج کنیم؟
تو این کله ی کوچیک و پوکم یه نوجوون پرسشگر هست که می پرسه: فقیر کیه؟؟
آیا روح ما از معارف دینی فقیر نیست؟
چطور فقرو تنگدستی روحمون رو ازنور یقین نادیده میگیریم؟
روا نیست تو هر حالتی که هستیم به فکر این فقیرنیازمند باشیم ؟( فقیری که جز ما کسی نمیتونه بهش کمک کنه) و این نفس خبیث رو در راه کمک به روح فقیرمون فدا کنیم؟
نحمده و نستعینه
نگارنده : ایزدی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ