بسم الله الرحمن الرحيم

برادر خوب و دوست عزيزم سلام

چقدر خوبه، خوش به حالتون كه شما هم مثل جناب مولوي (ره) مي گين: روزها فكر من اين است و همه شب سخنم

كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم

من فكر مي كنم براي پيدا كردن اين جواب هم بايد به سراغ قرآن بريم و دردمون رو به خدمت قرآن عرضه كنيم تا دوامون رو مرحمت كنه .

وَ لا تَكُونُوا كَالَّذينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ .

سوره حشر آيه 19

خود فراموشي وقتي اتفاق مي افته كه آدم خدا رو فراموش مي كنه . اونوقت دلش براي خودش هم تنگ ميشه . آخه اوني كه هر روز باهاش زندگي مي كنه خودش نيست .خوديت ما آدمها فقط توي خدائي بودنمون معني ميشه و ديگر هيچ . مي خواهم بگم گاهي سرگرم شدن به غير خدا و دل مشغول كردن به چيزهايي كه ارزشش رو ندارند خودش نوعي گناه محسوب ميشه كه ممكنه مارو از ياد خدا غافل كنه و هر قدر كه از خدا غافل بشيم به همون ميزان خودمون رو هم به فراموشي ميسپاريم .

اميدوارم از من دلخور نشده باشيد . منظورم خداي نكرده اهانت به شما نبود . اتفاقا من فكر مي كنم همين كه شما دلتون براي خودتون تنگ شده خيلي خوبه چون بعضي از آدمها مثل من حتي به همين هم نمي تونند فكر كنند كه اصلا آيا دلشون براي خودشون تنگ ميشه يا نه ؟ حالا ببين من و امثال من چقدر از مرحله پرتيم .

به هر صورت پايان اين دلتنگي و فراق را براتون از خدا آرزو مي كنم . شما هم براي من و امثال من دعا كن بلكه دلمون براي خودمون تنگ بشه !

يا حق