سلام
با وجودي که لينک دوستان را به علت تعداد زيادشون در يک ليست متحرّک قرار دادم ولي مال يه عدّه را به خاطر اينکه هميشه خواننده شون هستم جدا کردم تا راحت بتونم بازشون کنم و بخونم. و وبلاگ پر محتواي شما هم يکي از اونها بود.
اصولا کامنت نميذارم براتون ولي مطالب مفيدتون را ميخونم.
در مورد اين حرفتون (اصلا كسي هم نميپرسه چرا نمي نويسي، مثل اينكه براي هممون طبيعي شده كه هر كي اومد باهاش ارتباط بگيريم و هر كي هم رفت رهاش كنيم ) بايد بگم واقعا همينطور شده خوب.
باور کنيد بارها به نوشته هاي بعضي از دوستان و خودشون عادت کردم و از خوندن مطالبشون لذت ميبردم ولي اونها خيلي راحت بدون اينکه خبر بدهند وبلاگشون را حذف کردند و معلوم نيست کلا از نت رفتند يا توي يک وبلاگ ديگه مي نويسند. حتي بعضي وقت ها به خاطر رفتن بعضي هاشون اشک ريختم. ولي بعد که خوب فکر کردم ديدم محيط مجازي نت هيچ اعتباري نداره و بايد خيلي راحت به رفتن دوستان در اين فضا عادت کنم و بيخيالش بشم و اينقدر ذهنم را مشغولش نکنم. چون تو زندگي واقعي اونقدر مشکلات کوچيک و بزرگ داريم که فرصتي براي مشغول شدن ذهن به اين محيط نميمونه.
به هر حال ارزش خاصي براي شما و وبلاگتون قائل هستم و هر وقت فرصت داشته باشم سر ميزنم.
در مورد تاريخ هم گران نباشيد پارسي بلاگ بعضي وقتا اينجوري ميشه.
موفق باشيد.
