بنام خداوند احد و واحد

سلام و درود بر شما
در دین مبین اسلام درس مهمی است که یاریگر موثری در بسیاری از امور می‌تونه باشه
درسی که همه از اون مطلع هستیم اما متاسفانه بعضیهامون بعضی وقتا بعضی جاها یادمون میره و همین غفلتمون باعث میشه که ضربه‌های سختی را تو زندگی متحمل بشیم.
اما از اونجایی که دستور مستقیم قرآنه که باید به خودمون و بهم دیگه تذکر بدیم ترجیح دادم یه مروری به این بحث داشته باشیم تا ان شالله تمرکزمون رو این مبحث زیاد بشه و به موفقیتهامون افزوده بشه
راستی موضوع بحث چی بود؟
اهان ببخشید
موضوعی که راجع بهش توضیح میدادم همدلی، هم صدایی ، همراهی، همکاری و باهم بودنه
بله بحث، بحثِ اتحاده
به این آیه نگاهی کنید:

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَکُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ (آل عمران 103)

حفظ اتحاد و انسجام یک دستور الهی است و در درجه اول باید تعبداً پذیرفت چرا که خدای متعال در قرآن کریم به ما دستور میدن که هممون به یک ریسمان چنگ بزنیم و متفرق نشیم، جالب اینکه خدای مهربون در ادامه این دستور توضیح میدن که اتحاد و انسجام یک نعمت بزرگی است و دوبار بکار بردن لفظ نعمت حکایت از بزرگی این نعمت داره
همینطور شاهدیم که می‌فرماید نتیجه اتحاد و عبرت از اتحاد دیگران هدایته
اما در برابر اتحاد ما تفرقه را داریم که خدای دلسوز با هشدار و توجه دادن نسبت به تفرقه، توجه مومنین را به این سمت جلب میکنن که باید از تفرقه پرهیز کرد و با هم متحد شد.
بعنوان مثال در آیه‌ی 65 سوره انعام تفرقه را عذابی الهی که نتیجه اعمال بد ماست معرفی می‌کنن و اونو در کنار عذابهای آسمانی و زمینی قرار میدن
و در آیه‌ی 159 سوره انعام افرادی که در دین دچار تفرقه میشن رو از پیامبر و امتش جدا میدونن و اشاره میکنن که کار اینها به خود خدا حواله شده، به قول بعضیا حسابشون با کرام الکاتبینه
از اونجا که دارید وبلاگ می‌خونید و کتاب نیست مجبورم خلاصه کنم و فقط به یه آیه دیگه اشاره می‌کنم که خالق و راهنمای ما در آن آیه می‌فرمایند که نکنه یه وقت فریب طرفداران سایر ادیانو بخورید که شما رو از دینتون باز می‌گردونن و به کفر می‌کشونن
و همینطور به ما می‌فهمونن که با وجود آیات روشنگر قرآن و رسول خدا دیگه جایی برای تفرقه نمیمونه
در آخر هم یادآوری میکنن مومنینی که متحد باشن به راه راست هدایت میشن(آل عمران 100-101)

حالا بعد از یادآوری این آیات وقت اینه که کمی فکر کنیم
فکر کنیم راجع به موفقیتها و شکستهای بچه مسجدیها و بچه هیئتیها
فکر کنیم راجع به مدعیان دین و ایمان و ارتباطشون با این آیات
فکر کنیم راجع به ادعای دینداریمون و عملمون

راستی باز یه انتخابات دیگه در پیش داریم
باز یه امتحان اتحاد و تفرقه دیگه
باز یه تبلیغات دیگه علیه اتحادمون

بهتر نیست خوندن این وبلاگ رو بیخیال بشیم و کمی فکر کنیم؟

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]

بنام خدا

سلام
چهارم ربیع الثانی، روز ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) مبارک باد.
هر روز که میاد پیامی برای ما داره و با فکر کردن در روزها و حوادث و تاریخشون میتونیم خودمون رو یک روز جلو بندازیم.
خب باید در شخصیت افراد موفقی مثل حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) فکر کرد تا به حرکت در اومد.
تا به حال مناسبات بین خودمون ( که ادعامون میشه منتظر مهدی(عج) ) هستیم و حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) را بررسی کردیم؟
خب اون بزرگوار چهار امام را درک کردن و تمام عقائد خودشون را در برابر امام هادی(ع) عرضه کردن، امام هم بعد از تایید ایشون فرمودند: « أنت ولینا حقّاً» تو بحق دوست ما هستی.
اما ما چی؟
اگه الان امام زمانمونو ببینیم چیزی برای عرضه داریم؟
یا اینکه میخوایم در عین شرمندگی سرمونو پایین بندازیم؟
اینکه شیعه مثل عبدالعظیم حسنی(ع) با روی باز بشینه خدمت امام زمانش و در آخر هم با تایید امام روبرو بشه بهتره یا اینکه سرشو بندازه پایین و خودش از خجالت بره بیرون؟
اینکه امام زمان با افتخار شیعیان رو ارجاع بده به بنده‌ای مثل عبدالعظیم حسنی(ع) خوبه یا اینکه تا اسم یکی از شیعیان رو نزد امام زمانش ببرن امام سرشو از خجالت بندازه پایین؟
ان شالله که هممون توفیق داشته باشیم به بزرگانی همچون این بزرگوار نزدیکتر بشیم و از افتخارات اهل بیت حساب بشیم

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]